" Pierwotnie do nawigacji wykorzystywano punkty orientacyjne w terenie, takie jak wzgórza czy wyspy. Gdy to nie wystarczało, zaczęto stosować sztuczne znaki świetlne w postaci płonących stosów drewna. Początkowo rozpalano je w najróżniejszych miejscach, a potem przeniesiono na nadbrzeżne wzniesienia."
"W pierwszym okresie funkcjonowania świetlnych znaków nawigacyjnych do rozniecenia ognia używano drewna, a czasami zamiennie świec i lamp oliwnych. Prawdziwy przełom w tej dziedzinie nastąpił po zastosowaniu urządzeń działających w oparciu o fale radiowe, czyli radiostacji, radiolatarni i radaru."
Mimo tak wielu nowoczesnych rozwiązań latarnie morskie wciąż nie wychodzą z użycia. Przykładem są latarnie nad rzeką Odrą. Jak widoczne na zdjęciach obiekty znajdują w rejonie "Inoujścia". Stają się coraz bardziej nowoczesne i bezobsługowe. Sfotografowane zostały osobiście przeze mnie 05 czerwca 2016
"
Pierwszą latarnię morską na Helu wybudowano już w roku 1826, a jej
otwarcie miało miejsce 1 sierpnia 1827 roku. Wieża latarni miała
przekrój okrągły, o wysokości 42 metrów. Była ona zasilana olejem
rzepakowym. W przypadku niepogody w Helu oddawano co cztery
minuty strzały z armaty. W 1910 roku podczas takiego wystrzału nastąpiła
eksplozja prochu, w wyniku której zginął latarnik May. Wcześniej, około
roku 1905 zbudowano na wieży maszt do dawania sygnałów flagowych. " → Czytaj więcej
" Tego
typu obiekty nawigacyjne określano także jako “wieże świetlne” lub
“wieże ogniowe”. Nie zawsze zresztą, miały one kształt wieży. Około 290
roku starej ery (s.e.) na wyspie Rodos, powstała konstrukcja zwana
Kolosem Rodyjskim spełniająca również rolę latarni morskiej, . Była to
ok. 40 metrowej wysokości statua przedstawiająca postać greckiego boga
słońca -Heliosa, na szczycie której stale płonął ogień. Tym sposobem
pogodzono potrzebę kultu bóstwa z ewidentną pomocą w żegludze."
Komentarze
Prześlij komentarz